Un poema sobre un banco de parque
Amada, déjame decir tu nombre
recóndito y misterioso como las aguas
que abre el círculo de la cuaresma.
Pedro Llanes Delgado
ahora que estoy en el vórtice
donde los danzantes esperan
junto al despeñadero la imagen
de la muchacha que cierra el Oráculo
de Delfos. no mires al lebrel,
no sientas el paso de las aguas del río.
olvida el fulgor que traen
las auroras por estos recónditos parajes.
en los ojos del flechero
hay algo de culpa, como hay algo de culpa
en el corazón del espantapájaros, en su argamasa.
no te atrevas a invocar a las nereidas. el otoño
regresará sobre un banco de parque,
para borrar los recuerdos (tus recuerdos?).
amada, deja en el laurel la epifanía,
el eco que has descubierto por estas
praderas invisibles donde Dios
nos abandona entre los astros.
ahora que estoy en el vórtice,
en el círculo de la cuaresma,
donde los potros salvajes
recuerdan los adagios de la estación,
y siento cómo escurridizas luces
me penetran, y me roban las palabras.
Ποίημα πάνω σ’ ένα παγκάκι του πάρκου
Aγαπημένη, άφησέ με να πω το όνομά σου
απόκρυφο και μυστεριώδες σαν τα νερά
που ανοίγει τον κύκλο της Σαρακοστής
Πέδρο Γιάνες Δελγάδο
Τώρα που βρίσκομαι στη δίνη
όπου οι χορευτές περιμένουν
κοντά στο γκρεμό την εικόνα
της κόρης που σφραγίζει το μαντείο
των Δελφών, μη κοιτάς το κυνηγόσκυλο
μην ακούς τη ροή του νερού στο ποτάμι.
Ξέχνα το φέγγος που φέρνουν
οι αυγές σ’ αυτά τα σκοτεινά μέρη.
Στα μάτια του τοξότη
υπάρχει κάτι από ενοχή, όπως υπάρχει κάτι από ενοχή
στην καρδιά των σκιάχτρων, στη λάσπη τους.
Μη τολμήσεις να επικαλεστείς τις Νηρηίδες. Το φθινόπωρο
θα επιστρέψει πάνω σε ένα παγκάκι του πάρκου,
για να σβήσει τις αναμνήσεις (τις αναμνήσεις σου;).
Αγαπημένη άφησε στη δάφνη τα Επιφάνεια.
Την ηχώ που έχεις ανακαλύψει σ’ αυτά
τα αόρατα λιβάδια όπου ο Θεός μας εγκαταλείπει ανάμεσα στ’ αστέρια.
Τώρα που βρίσκομαι στη δίνη, στον κύκλο της Σαρακοστής
όπου τα άγρια πουλάρια θυμούνται τα αντάτζιο της εποχής, και αισθάνομαι σα να
με διαπερνούν φευγαλέα φώτα και να μου κλέβουν τις λέξεις.
*Traducido en Atenas, Grecia, por Anna Karapa y Jaime Svart, poeta chileno. Corrección de Vassiliki Ziaka.
verbiclara.wordpress.com 